ایتها الشهیده

ایتها الشهیده
بانوی قد خمیده
شکسته پهلوی من
خوشی به عمر ندیده

کجا داری میری ای یارم
که بی تو من بی طرفدارم
تو که می دونی تو این غربت
فقط تو هستی کس و کارم

یه کم دیگه بمون نرو
خانوم مهربون نرو
از خونه یه پهلوون
اینجوری قد کمون نرو

دیشبو تا خود سحر
نالیدی از درد کمر
داره منو دق میده این
خون روی دیوار و در

یار دل تنهای من
زهرای من زهرای من

دل منو سوزونده
جون به لبم رسونده
ناله نکن عزیزم
چیزی ازت نمونده

تو داری میری از این خونه
دلم برات چه پریشونه
بار سفرتو می بندی
چه غصه دار و غریبونه

تو رو تو کوچه می زدن
یه گوشه کز کرده حسن
این دم دمای آخری
چشاتو وا کن حرف بزن

پاشو ببین چشم ترم
غریبم و بی یاورم
پاشو بازم نفس بکش
ببین چه خاکی شد سرم

یار دل تنهای من
زهرای من زهرای من

سرم نداره سامون
برای غصه هامون
روضه بخون عزیزم
گریه کنیم دوتامون

چه غریبونه بود این نُه سال
حالا که داری میری از حال
قرار من و تو عاشورا
تو قتلگاه وسط گودال

تو که میدونی آخرش
رو نیزه ها میره سرت
کاش برسه تو کربلا
خدا به داد خواهرت

یه روزی پاره پاره تن
می مونه بی غسل و کفن
همه با تیر و نیزه ها
حسین ما رو می زنن

یار دل تنهای من
زهرای من زهرای من